Na het verpletterende – en megasuccesvolle – boek Judas, komt Astrid Holleeder nu met een verrassend intieme opvolger: Dagboek van een getuige.

Waar Judas het verhaal is over de beslissing om te getuigen tegen haar broer Willem Holleeder, gaat Dagboek van een getuige over de consequenties van die ingrijpende beslissing. Wat zijn de gevolgen geweest voor het leven van de familie Holleeder: voor moeder Stien, zus Sonja, de kinderen en hun partners, de kleinkinderen, en vooral: voor Astrid zelf?

Dagboek van een getuige geeft een inkijk in het leven van iemand die noodgedwongen moet onderduiken en voor wie niets ‘normaal’ is. Van boodschappen doen tot een dagje naar het strand met de kinderen: niets is zonder risico. Of daar ooit verandering in komt, zal de toekomst leren. In 2018 vindt het proces tegen broer Willem plaats.

Dagboek van een getuige is een onthullend boek over hoe justitie met ‘gewone’ getuigen omgaat, en is het ontroerende relaas van een vrouw die afscheid heeft moeten nemen van een werkzaam leven, van een moeder die probeert het goede te doen voor haar kinderen en kleinkinderen, van een zuster en vriendin die haar omgeving altijd op sleeptouw neemt, én van een getuige in de zaak tegen haar broer: Astrid Holleeder.

---

Eind 2016 werd het boek Judas uitgegeven. Op dat moment had iedereen het over dat boek, waardoor ik er ook nieuwsgierig naar werd. Judas is een zeer interessant verhaal, maar ook soms langdradig. Dagboek van een getuige kwam afgelopen jaar (2017) uit. De hype rondom dit boek was veel minder groot en daardoor wist ik niet eens dat er een ‘vervolg’ was van Judas. Maar ik kwam Dagboek van een getuige plotseling tegen en met behulp van een boekenbon heb ik dit boek gekocht.

In Dagboek van een getuige leef je veel meer mee met het leven van Astrid op dit moment. Er zitten flashbacks in het verhaal, maar deze zijn vooral om gebeurtenissen/emoties te verklaren. Daarom leest dit boek ook gemakkelijker dan Judas, waarin vooral gebeurtenissen uit het verleden werden verteld. Daarnaast is de schrijfstijl fijn. De hoofdstukken zijn kort en bondig, waardoor je zo door het boek heen vliegt.

Wat mij vooral is bijgebleven van Dagboek van een getuige is de omgang met getuigen. In Nederland worden er op twee manieren getuigen beschermd. Namelijk via het Traject Getuigen Bescherming (TGB) en de Dienst Bewaken en Beveiligen (DBB). Bij TGB worden getuigen uit hun omgeving weggehaald en naar een veilige plaats gebracht. Ze moeten iedereen achterlaten en alles opgeven. Deze manier van beveiligen wordt vooral bij belangrijke getuigen gebruikt. Bij DBB krijgen getuigen een drukknop en een telefoonnummer in geval van nood. Astrid beschrijft dat zij hebben gekozen voor DBB, omdat de anders de rest van de familie moest achterlaten en dit wilde ze niet voor haar (klein)kinderen. Ook vertelt ze dat de drukknop niet werkte en het telefoonnummer dat ze hadden ontvangen niet werd opgenomen. Deze manier van beschermen levert bij mij echt vraagtekens op. Hoe kun je zo met getuigen omgaan, terwijl ze elk moment kunnen worden neergeschoten? Wanneer de familie Holleeder steeds vroeg om meer beveiliging kon dit niet, omdat ze gebonden zijn aan regels. Mocht deze manier van beschermen echt waar zijn, dan schaam ik mij dat wij in Nederland zo met getuigen omgaan.

Daarnaast is mij duidelijk geworden, dat je als getuige net zo hard gestraft wordt. Eventueel moet je alles opgeven om te worden beschermd.

Na het lezen van Dagboek van een getuige ben ik vooral benieuwd of er nog een vervolg komt over het proces. Hoe Astrid dit heeft ervaren en wat het allemaal inhoudt.

---

Titel: Dagboek van een getuige

Auteur: Astrid Holleeder

Genre: Literaire non-fictie

Uitgeverij: Lebowski

Bladzijdes: 272

Bindwijze: Paperback

ISBN: 9789048843510

Beoordeling: 3/5 sterren